هنگام استفاده از گچ قالب گیری برای ساخت قالب، تطبیق گچ با کار بسیار مهم است. فرمولاسیون گچ بر حسب میزان متخلخل بودن آنها در زمان سفت شدن، میزان استحکام آنها در زمان سخت شدن و میزان چروکیدگی آنها در طول عمل آوری متفاوت است.
همه این عوامل بر نحوه استفاده از هر نوع گچ تأثیر می گذارد. درک ماهیت گچ های قالب سازی هنگام برنامه ریزی پروژه قالب گیری مهم است.
گچ قالب گیری نشان دهنده سازش خوبی بین هزینه و دوام است. یک قالب بسیار صاف تولید می کند و با مقاومت فشاری 2400 PSI عمل می کند. دارای تخلخل کافی برای کار با مواد ریخته گری است و برای پخت مناسب نیاز به قالب جاذب دارد.
گچ قالب گیری یک گچ معمولی و بسیار ارزان است که برای استفاده در پروژه های صنایع دستی کودکان مناسب است. همچنین اغلب برای قالب هایی که فقط یک یا دو بار استفاده می شود استفاده می شود. بسیار نرم است و تا مقاومت فشاری تنها 2000 PSI درمان می شود. نسبتاً متخلخل است و قبل از استفاده با ترکیبات ریخته گری مایع مانند لاتکس باید مهر و موم شود.
گچ قالب گیری ترکیبی است که مانند گچ کار می کند اما به سختی و چگالی بسیار بیشتری می رسد. تنها 1 ساعت پس از مخلوط کردن به مقاومت فشاری 1000 PSI و در صورت پخت کامل به 5000 PSI کامل می رسد.
گچ قالب گیری گرانتر از گچ سفال یا گچ پاریس است، اما استحکام بیشتر آن احتمال شکستگی را کاهش می دهد و قالبی تولید می کند که می توان چندین بار بدون از دست دادن جزئیات از آن استفاده کرد.
برخی از کاربردهای گچ قالب گیری به گونه ای فرموله شده اند که به سرعت به استحکام بسیار بالایی برسند – 4000 PSI فقط در یک ساعت، که دو برابر قوی تر از گچ پاریس است که در زمان پخت کامل می رسد. این محصولات معمولاً به عنوان مواد ریخته‌گری استفاده می‌شوند، اما گاهی اوقات در محیط‌های صنعتی که قالب‌ها باید برای صدها ریخته‌گری دوام بیاورند نیز استفاده می‌شوند.
