پوکه معدنی قروه دارای تخلخل 64 تا 85 درصد حجمی است و احتمالاً برای سال‌ها روی آب شناور می‌ماند تا اینکه در نهایت غرقاب شده و غرق می‌شود. تفاوت اسکوریا با پوکه در چگالی بیشتر است. با وزیکول‌های بزرگ‌تر و دیواره‌های وزیکول ضخیم‌تر، اسکوریا به سرعت فرو می‌رود.
این تفاوت در نتیجه ویسکوزیته کمتر ماگمایی است که اسکوریا را تشکیل می دهد. هنگامی که مقادیر بیشتری گاز وجود داشته باشد، نتیجه یک نوع دانه ریزتر از سنگ پا است که به نام پومیسیت شناخته می شود.
پومیت از ذراتی با اندازه کمتر از 4 میلی متر تشکیل شده است. پوکه یک شیشه آتشفشانی در نظر گرفته می شود زیرا ساختار کریستالی ندارد. چگالی پوکه با توجه به ضخامت ماده جامد بین حباب ها متفاوت است.
بسیاری از نمونه ها در آب شناور هستند. پس از انفجار کراکاتوآ، قایق‌هایی از سنگ پا تا 20 سال در اقیانوس هند حرکت کردند و تنه‌های درختان در میان آنها شناور بودند.
در واقع، قایق‌های پوکه معدنی قروه، گونه‌های دریایی متعددی را پراکنده و پشتیبانی می‌کنند. در سال‌های 1979، 1984 و 2006، فوران‌های آتشفشانی زیر آب در نزدیکی تونگا، قایق‌های سنگی بزرگی را ایجاد کردند که صدها کیلومتر تا فیجی شناور بودند.
دو شکل اصلی وزیکول وجود دارد. بیشتر پوکه معدنی قروه حاوی میکرووزیکول های لوله ای هستند که می توانند پارچه ای ابریشمی یا فیبری ایجاد کنند. ازدیاد طول میکرووزیکول ها به دلیل طویل شدن شکل پذیر در مجرای آتشفشانی یا در مورد گدازه های پوکه ای در حین جریان رخ می دهد.
شکل دیگر وزیکول ها زیر کروی تا کروی هستند و از فشار بخار بالا در طول فوران ناشی می شوند. رتیکولیت نوعی پوکه سنگ بازالتی است که در فواره های گدازه ای بسیار مرتفع تشکیل می شود. چگالی بسیار پایینی دارد و از شبکه ای از شیشه های آتشفشانی تشکیل شده است که زمانی که وزیکول ها تقریباً به طور کامل به هم می پیوندند، تشکیل شده است.
