مردم سراسر جهان هزاران سال است که عدس سبز کانادایی را به عنوان یک غذای اصلی ارزشمند می دانند. آنها در بسیاری از غذاهای محبوب و سنتی مانند سوپ عدس یا دال هندی استفاده می شوند.
آشپزهای گیاهی عدس سبز کانادایی را به دلیل تطبیق پذیری آن به عنوان یک جایگزین گوشت ارزش قائل هستند. و آنها پروتئین زیادی دارند که به خوبی با فیبر فراوان تکمیل می شود.
به لطف ترفند منظمی که عدس (مانند همه حبوبات) با کمک باکتری‌هایی که روی گره‌های ریشه‌شان زندگی می‌کنند، انجام می‌دهند، آنها همچنین می‌توانند حاصلخیزی خاک مصرف‌شده بیش از حد را بازگردانند و به کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی کمک کنند.
در این مقاله، هدف من این است که عدس سبز کانادایی فروتن را به وضعیت فوق‌العاده غذایی ارتقا دهم (درست می‌کنم یا به خانه بروید؟). خواهید دید که عدس بسیار ارزشمند است، هم برای سلامتی کسانی که آن را مصرف می کنند و هم برای سلامت زمینی که در آن رشد می کند.
در واقع، عدس یکی از پایدارترین، مغذی‌ترین و وقتی بدانید با آن چه کنید، خوشمزه‌ترین غذاهای روی کره زمین است. کلمه “عدس” از نام لاتین گیاه “Lens culinaris” گرفته شده است که به معنای “عدسی آشپزخانه” است.
من این را شگفت آور دیدم زیرا عدس قبل از لنزهای نوری وجود داشته است. تصور می‌کنم یک اپتومتریست اولیه، در حالی که منتظر ناهار است، سعی می‌کند نام دیسک شیشه‌ای را در اختراع جدیدش بگذارد، و متوجه شد: «شکل آن شبیه عدس است! اسمش را می گذارم لنز!»
عدس سبز کانادایی حبوباتی هستند که دانه های خشک خوراکی حبوبات هستند. سایر حبوبات شامل لوبیا، نخود و نخود است. عدس وحشی در بیشتر نقاط جهان از جمله غرب آسیا و آمریکای شمالی بومی است. آنها ابتدا در هلال حاصلخیز خاور نزدیک کشت شدند و به سرعت در اروپا، خاورمیانه، هند، افغانستان و اتیوپی گسترش یافتند.
کانادا (به طور خاص استان ساسکاچوان) تقریباً نیمی از عدس جهان را این روزها تولید می کند، در حالی که هند بزرگترین مصرف کننده جهان است.
